1. […] zwolennikom „cyfryzacji wszystkiego” wciąż było jednak mało i domagali się, by zobowiązać obywateli do instalowania specjalnych covidowych aplikacji, z jednoczesnym traktowaniem każdego, kto z jakiegoś powodu nie posiada popularnego smartfona, jako przestępcy.

Ostatecznie, pomimo nachalnego przymuszania/zachęcania do instalacji tej aplikacji, nie było to obowiązkowe.

2. Wkradło się kilka chochlików: A) “niż pochylić się nad”, B) “informacje o tym, z jakie ryzyko one niosą.”, C) “Z wolnością do do życia offline”,

3. " ten bardziej kulturalny zacznie argumentować, dlaczego ON wspomaga się nowinką techniczną, robiąc zakupy czy gotując wodę na herbatę" - no właśnie: wiele tych nowinek służy temu, byśmy mogli żyć szybciej (jeszcze szybciej). Uważam jednak, że nie zyskujemy na tym zaoszczędzeniu czasu, a wręcz przeciwnie. Kiedyś słyszałem o tym, jak kraje globalnej północy chcieli wybudować studnie w jakiejś wsi w kontynencie afrykańskim, bo mieszkańcy musieli chodzić ponad godzinę po wodę. Jednak mieszkańcy nie chcieli tej studni. Woleli wciąż chodzić po wodę, bo to była dla nich okazja fdo tego, by porozmawiać, by żyć spokojniej itd. Nie znam szczegółów i nie weryfikowałem tego, ale chodzi mi o to, że wg mnie często dłuższy czas robienia czegoś jest dobry, bo pozwala odetchnąć, odpocząć, usiąść, budować relacje itd.

4. “Wiele osób, firm czy instytucji albo ogranicza swoją aktywność do popularnych socialmediów, albo udziela się głównie tam – i dotyczy to także ludzi czy organizacji jawnie bigtechom niechętnych.” - to jest dobre. Często narzekamy, ale nic z tym nie robimy. A narzekanie niczego nie zmienia.

Bardzo dobry artykuł. Daje do myślenia.

Jeśli w wiarygodny sposób twierdzisz, że nie masz dostępu, firmy często znajdują rozwiązanie bez przymusu cyfrowego. Jednak coraz mniej osób nie ma smartfona, a więc coraz więcej oczekuje się, że zainstaluje odpowiednią apkę. Być może trzeba ustanowić miesiąc off-line i poważnie się domagać go, aby wiadomość była głośniejsza.

Ano, zgadzam się. Ja sama prawie zawsze płacę telefonem, bilety MPK kupuję w appce itp, doceniam to że MOGĘ to robić, bo pamiętam zbyt dobrze czasy drżenia przed kanarem albo kupowania biletu “za odliczoną kwotę” u kierowcy. Albo czasy kiedy nie można było na wycieczce sprawdzić rozkładu bez 10-kilometrowego spaceru, a tablica na miejscu i tak była zdarta i nieaktualna.

Ale nie podoba mi się też właśnie to, że żeby w ogóle skorzystać z wiedzy w danym momencie czy zakupić usługę często NIEZBĘDNA jest appka. Zawsze przypomina mi się najidiotyczniejsze miasto na świecie czyli Tel Awiw, gdzie nie ma czegoś takiego jak automaty biletowe, a autobusem jeździ się tylko “na appkę” (super pomysł jak masz polski roaming w telefonie…), ew. z tego co pamiętam można było zdobyć jakiś bilet tygodniowy w tajemniczym punkcie. Za to za bilety kolejowe trudno było zapłacić inaczej niż gotówką, bo terminale kartowe w kółko się wywalały. xD

Koniec końców tworzyło to cudną szarą strefę. Tubylcy mówili mi że prawie wszyscy turyści jeżdżą bez biletu i że kanary jak tylko zobaczą moją aryjską mordę, to nawet nie będą do mnie podchodzić. :D

Czasem zaczynam sobie myśleć że taka cyberpunkowa rzeczywistość z elektronicznymi tablicami czy terminalami wszędzie byłaby o tyle spoko, że nie trzeba by było się logować w pięćset miejsc, a sprawę załatwiałoby się i tak analogowo.